Bir umudu vardır,
Bir savaşı,
Bir kaybedişi,
Bir acısı,
Bir yalnızlığı,
Bir hüznü…
Çünkü herkesin bir gideni vardır.
İçinden bir türlü uğurlayamadığı...
Bir kadını iyi yanları için sevmek anlamsızdır.
Bunu zaten hak etmiştir.
Bu bir armağan değil, bir ödemedir.
Ama onu günahları için sevmek; işte asıl armağan budur.
Çünkü hak edilmemiş, kazanılmamış bir şeydir.
Onu kusurları için sevmek tüm iyilikleri onun uğruna feda etmektir.
Aşkın asıl işareti budur.
Çünkü vicdanını, mantığını ve en önemlisi kendine saygını feda etmiş olursun.
Mesela kız, diyebilseydi adama seni seviyorum, diye. O zaman bu hikâyenin sonu mutlu biter miydi
-Hayır bitmezdi
Şayet adam kendi sevgisinden emin olsaydı; kadının sevgi cümlesinin peşinde olmazdı...
Gel dese, gitsem. Birer kahve alsak, yürüsek sahil boyunca.
O sussa ben dinlesem...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder