Ne olursa olsun görmek istemediklerim hayatımda...
Başbaşa kalması gerekenler unutamadığım hatalarıyla...
Affetmek erdemse de önemli değil bundan sonra, bundan sonra bir erdem eksik oluversin hayatımda.!
Yaptıkları onca çirkinliğe rağmen "insanım" diye gezenler varken ortalarda, sanmıyorum ki bu eksik çok şey eksiltir varlığımda.
Ne masal kahramanıyım ne Pollyanna çok kırıldım bunu anlatabilmek keşke mümkün olsa.
Ne hoşgörülü olmak istiyorum ne eyvallah etmek yapılanlara...
Korkuyorum, bir nefeslik yer kalmayacak her şeyi içime ata ata...
içim bu kadar doluyken başkalarının artıklarıyla; kimi nasıl affedip sığdırayım, nefesim bile kalmışken ayakta?..
Öyle izler var ki sırtımda, ağırlığının altında kamburlaştığım varlığıyla...
Öyle sözler var ki hala kulaklarımda... Hiç bir zaman kaybolup gitmeyen boşlukta!
...Kırıklarımdan geçtim, önemli değil ama kırık parçalar hala kanatıyor dokununca...
Pardon, duyamadım! "Affetmek" mi demiştiniz bana? Affetmek nedir?
Yenilir, içilir mi acaba?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder